دلم می خواست
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
فرياد بکشم
و تنها سکوتی خفه کننده
حجم گلويم را پر کرده بود
يا
دهنم مزه گسی می داد
حتی بعد از خردن قهوه فرانسه
ذهنم پر از شيون بود
و گلويم پر از خالی
نه خالی ِ سفيدِ ليوان ِ خالی
به خالی شب ِ سياهِ بی ستاره
و ذهنم هنوز پر از شيون بود
پر، لبريز ِ لبريز ...